Ανδρέας Μπέσσας
ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ
(ΕΓΚΑΤΑΛΕΦΘΗΚΑΝ Η ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΗΚΑΝ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ)
Αβραμιού: Μεσσηνία. Αποτελούσε ξεχωριστόν οικισμό ως το 1920 όταν ενσωματώθηκε στην Καλαμάτα. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά της πόλης και οριοθετείται μεταξύ των λεωφόρων Αθηνών, Ανθέων και Ηρώων Πολυτεχνείου.
Αγία Μαρίνα: Ηράκλειο. Στη ΒΑ πλευρά της κωμόπολης του Γαζίου, που πήρε την ονομασία απ΄ τον ομώνυμο ιστορικό ναό γύρω απ’ τον οποίο δημιουργήθηκε ο οικισμός. Απ’ το 2011 αποτελεί τμήμα του Γαζίου.
Αγία Παρασκευή: Mαγνησία. Βρίσκεται δυτικά της λεωφόρου Ιωλκού, στη διαδρομή απ’ το Βόλο προς το Πήλιο, στην περιοχή όπου συναντιούνται ο ποταμός Κραυσίδωνας με τον περιφερειακό. Απ’ το 1971 είναι συνοικία του Βόλου.
Άγιοι Θεόδωροι: Βοιωτία. Στο ΒΑ τμήμα της Θήβας προς την πλευρά της Εθνικής οδού, στην περιοχή όπου βρίσκεται ο ομώνυμος ναός. Απ’ το 1940 αποτελεί συνοικία της Θήβας.
Άγιος Γεώργιος: Μαγνησία. Ανατολικά της λεωφόρου Ιωλκού με επίκεντρο τον ομώνυμο ναό, απέναντι απ’ τη συνοικία της Αγίας Παρασκευής. Απ’ το 1981 είναι ενσωματωμένος στον Βόλο.
Άγιος Ιωάννης Καρέας: Αθήνα. Αυτόνομος οικισμός ως το 1971 όταν ενσωματώθηκε στο Βύρωνα και αποτελεί την πιο ευδιάκριτη και νεότερη απ’ τις συνοικίες του. Βρίσκεται ανατολικά της λεωφόρου Καρέα.
Άγιος Ρόκκος: Κέρκυρα. Στη δυτική πλευρά της πόλης της Κέρκυρας , στην περιοχή της πλατείας Σορόκου όπου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ρόκκου. Η σημερινή ονομασία της πλατείας είναι Θεοτόκη. Ενσωματώθηκε στην πόλη στα μεταπολεμικά χρόνια.
Άγιος Φανούριος: Με πυρήνα την περιοχή γύρω απ’ τον ομώνυμο ναό, στη νότια πλευρά του Ιλίου (παλαιότερα Νέα Λιόσια) στα όρια με το Περιστέρι. Ως και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια καταγράφονταν ως χωριστός οικισμός.
Αθήναι Τμήματα Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄: Στην απογραφή του 1896 και μόνο, η πρωτεύουσα της Ελλάδας δεν εμφανίζεται ως ένας οικισμός γιατί μοιράζεται σε έξι (6) αυτοτελή τμήματα. Οι περιοχές που αντιστοιχούν στα ανωτέρω τμήματα έχουν ως εξής:
Α΄: To ιστορικό κέντρο της πόλης(περιοχή της Πλάκας).
B΄: Βόρεια της Πλάκας, το τμήμα απ’ την οδό Αιόλου έως τη Βουλή.
Γ΄: Η περιοχή του Ψυρρή, η Βαρβάκειος και η Ομόνοια.
Δ΄: Η περιοχή που εκτείνεται δυτικά της Πλάκας, απ’ τους Άγιους Ταξιάρχες, το Μοναστηράκι, το Θησείο και η αρχαία Αγορά.
Ε΄: Τα Εξάρχεια και η νεοσύστατη συνοικία της Νεάπολης.
ΣΤ΄: Η περιοχή του Μεταξουργείου.
Αμμουδάρα: Ηράκλειο. Η παραθαλάσσια ζώνη του Γαζίου. Εμφανίσθηκε ως ξεχωριστός οικισμός το 1971 και ενσωματώθηκε στο Γάζι το 2001.
Αμπελόκηποι: Αθήνα. Μια απ’ τις πιο γνωστές συνοικίες της πρωτεύουσας η οποία αναφέρεται χωριστά μόνο στην απογραφή του 1928.
Αμφιάλη: Πειραιάς. Στη βόρεια πλευρά του Κερατσινίου, στις παρυφές του όρους Αιγάλεω, συνοικία σήμερα του Κερατσινίου. Απογράφεται χωριστά μόνο το 1928.
Αναγέννησις: Θεσσαλονίκη. Δυτικά της λεωφόρου Λαγκαδά, στο ύψος του Συμμαχικού Νεκροταφείου απ’ την απέναντι πλευρά. Διοικητικά υπάγεται στη Νεάπολη. Απογράφεται μόνο το 1928.
Ανάληψις: Πειραιάς. Περιοχή που ορίζεται απ’ τις οδούς: 25ης Μαρτίου, Αναπαύσεως και Εθνικής Αντιστάσεως στη Δραπετσώνα. Προσφυγικός οικισμός που παρουσιάζεται μόνο το 1928.
Αναπλάδες: Κέρκυρα. Στη δυτική πλευρά της Λευκίμμης. Αυτοτελής αρχικά οικισμός, ενσωματώθηκε στην Άνω Λευκίμμη το 1961 και αργότερα (1991) με τη δημιουργία ενιαίου οικισμού, στη Λευκίμμη.
Ανάστασις: Πειραιάς. Οριοθετείται απ’ τις οδούς: Αναλήψεως, Γραβιάς (σημερινή Μιαούλη), Αϊβαζίδη και Μεσολογγίου(Αδριανού) και βόρεια απ’ το ομώνυμο νεκροταφείο και τα Ταμπούρια. Διοικητικά υπάγεται στο Κερατσίνι. Απογράφεται χωριστά μόνο το 1928.
Άνω Ευηνοχώριον: Αιτωλοακαρνανία. Η βόρεια συνοικία του χωριού, δίπλα στην παλιά Εθνική οδό Αντιρρίου- Ιωαννίνων. Αποτελώντας αρχικά ξεχωριστό οικισμό, συνενώθηκε με το Ευηνοχώριον το 1971.
Άνω Θεολόγος: Θάσος. Σήμερα είναι μια απ’ τις δυο γειτονιές του ορεινού χωριού του νησιού Θεολόγος με το οποίο ως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια απογράφονταν ως ξεχωριστοί οικισμοί.
΄Ανω και Κάτω Γερμανικά: Αθήνα. Ο προσφυγικός οικισμός που στήθηκε το 1926 (παράγκες) με χρηματοδότηση της γερμανικής κυβέρνησης στα σημερινά διοικητικά όρια του Περιστερίου και συγκεκριμένα μεταξύ του αρχικού πυρήνα του Περιστερίου (Παλαιό Περιστέρι) και της περιοχής όπου βρίσκονται οι ναοί της Ευαγγελίστριας και του Αγίου Αντωνίου.
Άνω Κουφάλια: Θεσσαλονίκη. Στο ανατολικό τμήμα του ενιαίου σήμερα οικισμού και ήταν η πολυπληθέστερη απ’ τις δυο συνοικίες των Κουφαλίων που προπολεμικά αποτελούσαν ξεχωριστούς οικισμούς.
Άνω Λευκίμμη: Κέρκυρα. Το δυτικό τμήμα της Λευκίμμης στην οποία ενσωματώθηκε το 1991.
Βαρβάσαινα: Χίος. Στη δυτική πλευρά της πόλης που προπολεμικά αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό ενώ τώρα αποτελεί μια απ’ τις συνοικίες της Χίου.
Βαψώριον: Καστοριά. Απέχει 22 χλμ. απ’ την πόλη της Καστοριάς και 3 χλμ. απ’ το χωριό του Αγίου Αντωνίου. Απ’ τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια Εγκαταλείφθηκε στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, με την περιοχή να παίρνει τη νέα ονομασία Ποιμενικόν.
Βοτανικός: Αθήνα. Ιστορική συνοικία της Αθήνας που απογράφεται χωριστά μόνο το 1928.Οριοθετείται μεταξύ των λεωφόρων Αθηνών, Κων/λεως και της οδού Αγίου Πολυκάρπου.
Βούρλα: Πειραιάς. Προσφυγικός οικισμός στην ανατολική πλευρά της Δραπετσώνας, εκεί όπου βρίσκονταν οι ομώνυμες φυλακές που στις μέρες μας έχουν γκρεμιστεί. Περιβάλλεται απ’ τις οδούς Ψαρών, Εθνικής Αντιστάσεως, Δογάνης και Μιαούλη. Απογράφονται το 1928.
Βυζάντιο: Αθήνα. Προσφυγικός οικισμός που αναπτύχθηκε γύρω απ’ την ομώνυμη πλατεία του Βύρωνα. Απογράφεται μόνο το 1928.
Γαλαναίικα: Φθιώτιδα. Στη ΒΔ πλευρά της Λαμίας , που απ’ το 1951 ενσωματώθηκε σ’ αυτήν αποτελώντας συνοικία της.
Γαρίτσα: Κέρκυρα. Στη ΝΑ πλευρά της πόλης, όπου υπάρχει το νότιο θαλάσσιο μέτωπο της πόλης της Κέρκυρας. Απ’ το 1951 ενώθηκε με την πόλη, αποτελώντας συνοικία της.
Γενή και Εσκή Δελήκ: Θεσσαλονίκη. Προσφυγική περιοχή της πόλης που εκτείνεται κατά μήκος των παλαιών τειχών μεταξύ των Γενί Ντελίκ ( Καινούρια Τρύπα) και Εσκί Ντελίκ (Παλαιά Τρύπα). Απ’ την άλλη πλευρά των τειχών βρισκόταν το ‘’Εκτός των τειχών Γενή και Εσκή Δελήκ’’, περιοχή σήμερα των Συκεών.
Γλαύκος: Αχαϊα. Στη νότια πλευρά της Πάτρας, που ως το 1961 αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό. Αρχικά λεγόταν Ζαρουχλέικα και τη σημερινή ονομασία την οφείλει στον παρακείμενο ομώνυμο ποταμό.
Γούβα: Αθήνα. Στη νοτιοανατολική πλευρά της πρωτεύουσας, δυτικά του Παγκρατίου. Κεντρικό της σημείο είναι η πλατεία Αμβροσίου Πλυτά. Απογράφεται χωριστά μόνο το 1928.
Γούβα: Πειραιάς. Στη Β και ΒΑ πλευρά του Πειραιά, οριοθετούμενη μεταξύ της οδού 34ου Συντάγματος και των γραμμών του ΗΣΑΠ. Είναι γνωστή και ως Γούβα του Βάβουλα. Απογράφεται αυτόνομα μόνο το 1928.
Γουδί: Αθήνα. Στη βορειοανατολική πλευρά της Αθήνας, με επίκεντρο την περιοχή του Αγίου Θωμά. Ένα τμήμα απ’ το Γουδί ανήκει διοικητικά στου Ζωγράφου. Απογράφεται χωριστά μόνο το 1928. Σήμερα αναφέρεται με την ετυμολογικά σωστή γραφή: Γουδή.
Δαφνίον: Αθήνα. Συνοικία του Χαϊδαρίου. Στην απογραφή του 1928 εμφανίζεται ως Δαφνί (Πυριτιδοποιείον) που σήμερα αποτελεί τη σημερινή δυτική πλευρά του Αιγάλεω το οποίο δεν αναφέρονταν ακόμα ως οικισμός.
Δεκέλεια: Αττική. Η περιοχή του αεροδρομίου Τατοϊου. Σήμερα διοικητικά ανήκει στις Αχαρνές όπου ενσωματώθηκε το 1961.
Δελλιώνες: Ανατολική Θράκη. Πολύ κοντά στη Σηλυβρία και στους Επιβάτες (Selimpasa) απ’ τους οποίους απέχει 5 χλμ. Σήμερα ονομάζεται Ορτάκιοϊ (Ortakoy).
Δερβιτσελεπή: Ηλεία. Χωριό της Ηλείας που συνενώθηκε με τη γειτονική Καλίτσα το 1885, δημιουργώντας την Αμαλιάδα. Αποτελεί το ΝΔ τμήμα της πόλης.
Δοκός: Εύβοια. Στη δυτική πλευρά της Χαλκίδας στην οποία ενσωματώθηκε το 1971. Ως τότε, απογράφονταν ως ξεχωριστός οικισμός.
Δουργούτι: Αθήνα. Η περιοχή της Αθήνας που σήμερα είναι γνωστή ως Νέος Κόσμος, ανατολικά της Λεωφόρου Συγγρού και δυτικά της Ηλιουπόεως. Απογράφεται χωριστά μόνο το 1928.
Εγλυκάς: Αχαϊα. Άλλοτε χωριό, απ’ το 1961 συνοικία της Πάτρας. Βρίσκεται στη ΝΔ πλευρά της πόλης.
Ελευθερούπολις: Αθήνα. Ένας απ’ τους οικισμούς που συγκρότησαν την (προσφυγική) Νέα Ιωνία. Οριοθετείται μεταξύ του αρχικού πυρήνα της Ν.Ιωνίας, της Σαφράμπολης, της Καλογρέζας και των λεωφόρων Ηρακλείου, Παναγούλη και Εθνικής Αντιστάσεως. Απογράφεται μόνο το 1928.
Εξοχικαί Θέσεις: Πάρος. Απογράφεται μόνο το 1928 που καταγράφηκαν όσοι διέμεναν εκτός του πολεοδομικού συγκροτήματος της Παροικιάς, αποτελώντας ξεχωριστό οικισμό με την ανωτέρω ονομασία.
Έξω Αγία: Αχαϊα. Παραθαλάσσια προσφυγική περιοχή της Πάτρας στη ΒΔ της πλευρά, με μέτωπο τον Πατραϊκό Είναι γνωστή ως Έξω Αγιά. Ενσωματώθηκε στην πόλη το 1961.
Επτάλοφος: Θεσσαλονίκη. Τμήμα της προσφυγικής περιοχής των Αμπελοκήπων, βόρεια της σιδηροδρομικής γραμμής. Απογράφεται μόνο το 1928 αφού μετά, με άλλους προσφυγικούς οικισμούς συγκρότησαν τους Αμπελόκηπους.
Ευαγγελίστρια: Θεσσαλονίκη. Προσφυγικός οικισμός που γειτνιάζει με το ομώνυμο κοιμητήριο του Δήμου Θεσσαλονίκης. Απ’ το 1971 αποτελεί συνοικία του Αγίου Παύλου.
Ευγενία: Πειραιάς. Αποτελεί το νότιο τμήμα του Κερατσινίου και βρίσκεται μεταξύ του Κοιμητηρίου της Ανάστασης και της Δραπετσώνας. Απογράφεται ξεχωριστά μόνο το 1928.
Ζαβλάνης: Aχαϊα. Συνοικία σήμερα της Πάτρας, γνωστή ως Ζαβλάνι, και βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της πόλης. Απογράφεται ξεχωριστά το 1940.
Ζαλούφιον: Ανατολική Θράκη.Βρίσκεται ΒΔ της Μακράς Γέφυρας (Ουζούν Κιοπρού) απέχοντας απ’ αυτήν 15 χλμ. Σήμερα ονομάζεται Kircasalih.
Θυμαράκια: Αθήνα. Περιοχή που βρίσκεται κάτω απ’ τις γραμμές του τρένου, ανάμεσα στα Σεπόλια, Λόφο Σκουζέ, πλατεία Αμερικής. Απογράφεται μόνο το 1928.
Ινέμπολις: Αθήνα. Προσφυγική περιοχή που οριοθετείται μεταξύ της σιδηροδρομικής γραμμής και των περιοχών του Περισσού, της Σαφράμπολης και της Ελευθερούπολης με τις οποίες συναποτέλεσε τη σημερινή Νέα Ιωνία. Εκεί βρίσκεται ο σταθμός των ΗΣΑΠ Πευκάκια-Ινέμπολις. Απογράφεται το 1928.
Καινούργια Χώρα και Βαρούσι: Xανιά. Πρόκειται για δύο περιοχές στην πόλη των Χανίων που στην απογραφή του 1900 – δεκατρία χρόνια πριν την ενσωμάτωση της Κρήτης στο ελληνικό κράτος- καταγράφηκαν ως ένας οικισμός. Η Καινούργια Χώρα εκτείνεται στο ΒΔ τμήμα, έξω απ’ το δυτικό κομμάτι του ενετικού τείχους της παλιάς πόλης. Το Βαρούσι, βρίσκεται έξω απ’ τα τείχη, δυτικά της Κισσαμίτικης πόρτας.
Καϊστριον Πεδίον: Θεσσαλονίκη. Προσφυγικός οικισμός που αποτελεί το ΝΑ τμήμα του προαστίου των Αμπελοκήπων με δυτικό όριο τη λεω Λαγκαδά. Απογράφεται μόνο το 1928.
Καλαμών Παραλία: Μεσσηνία. Ως τις αρχές του 20ου αιώνα περιελάμβανε το θαλάσσιο μέτωπο της μεσσηνιακής πρωτεύουσας αποτελώντας ξεχωριστόν οικισμό. Δεν υπήρχε συνεχόμενη κατοίκηση με την πόλη.
Καλίτσα: Ηλεία. Το χωριό που μαζί με το γειτονικό Δερβίς Τσελεπί συνενώθηκαν το 1885 και συγκρότησαν την πόλη της Αμαλιάδας. Η τοποθεσία του ήταν ΒΑ του χειμάρρου Σοχιά που αποτελούσε το όριο των δύο χωριών και στις μέρες μας έχει επιχωματωθεί.
Καλλιθέα: Θεσσαλονίκη. Τοποθετούμενη έξω απ’ τα τείχη της πόλης απογράφεται ως ξεχωριστός οικισμός το 1928. Ένα τμήμα της ανήκει διοικητικά στις Συκεές.
Καλλιθέα: Ξάνθη. Περιοχή στις παρυφές της πόλης. Κατοικήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, αποτέλεσε ξεχωριστό οικισμό μόνο το 2001. Αποτελεί το ΝΔ τμήμα της Ξάνθης και βρίσκεται μεταξύ της Χρύσας και του Ευμοίρου. Εκεί βρίσκεται και συγκρότημα εργατικών κατοικιών.
Καλογρέζα: Αθήνα. Γειτνιάζει με τον αρχικό πυρήνα της Νέας Ιωνίας, τη Σαφράμπολη, την Αλσούπολη, περιοχές που συναποτέλεσαν τη σημερινή Νέα Ιωνία. Η Καλογρέζα εντάχθηκε στη Νέα Ιωνία το 1961, απογραφόμενη ως τότε χωριστά.
Kαλοκαιρινού: Πειραιάς. Προσφυγική περιοχή που σήμερα ανήκει στη Δραπετσώνα και πήρε την ονομασία απ’ την ομώνυμη οδό που τη διέσχιζε. Βόρειά της ήταν η Πυριτιδαποθήκη, ανατολικά τα Βούρλα και ο αρχικός πυρήνας της Δραπετσώνας και δυτικά την Ανάσταση, τα Σφαγεία και τα Λιπάσματα. Απογράφεται μόνο το 1928.
Κάμπος: Χίος. Νότια της πόλης της Χίου απ’ το κέντρο της οποίας απέχει 6 χλμ. Χίο. Προπολεμικά αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό, ενσωματωμένος σήμερα στην πόλη.
Κάνηθος: Εύβοια. Το ηπειρωτικό τμήμα της Χαλκίδας που αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό ο οποίος απ’το 1971 ενσωματώθηκε στην πόλη
Καστέλλα: Πειραιάς. Η συνοικία του Πειραιά(η περιοχή γύρω απ’ το σημερινό Μικρολίμανο και τον ομώνυμο λόφο) που ως τις αρχές του 20ου αιώνα αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό.
Καστρίτσι: Αχαΐα. Τα δύο χωριά που βρίσκονται πολύ κοντά στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και σήμερα είναι γνωστά ως Άνω και Κάτω Καστρίτσι. Στα προπολεμικά χρόνια παρόλη τη μεταξύ τους απόσταση, αποτελούσαν γειτονιές του ενιαίου οικισμού.
Κατάχλωρον: Δράμα. Παραμεθόριο χωριό με θέα προς τα βουλγαρικά χωριά, απέχει 8 χλμ. απ’ το Παγονέρι. Στις μέρες μας εντελώς εγκαταλειμμένο, με τον χρόνο να έχει εξαφανίσει τα ίχνη του προπολεμικά πολυάνθρωπου χωριού.
Κάτω Βλοχός: Αιτωλοακαρνανία. Το δυτικό τμήμα του Καινουργίου με το οποίο χωρίζονται από έναν χείμαρρο και ως το 1961 αποτελούσαν ξεχωριστούς οικισμούς. Ταυτίζεται με την ενορία του Αγίου Δημητρίου του Καινούργιου.
Κάτω Χαλάνδρι: Τμήμα του Χαλανδρίου στη νότια πλευρά του, μεταξύ των Νέου Ψυχικού και Αγίας Παρασκευής και δυτικά του Νομισματοκοπείου.
Κλαζομεναί: Αθήνα. Προσφυγικός οικισμός που ενσωματώθηκε στο Βύρωνα. Σύμφωνα με αδιασταύρωτες βλιογραφικές πηγές, βρισκόταν πίσω απ’ τη Σχολή Χαραλαμπόπουλου, εκεί όπου είναι σήμερα το 4ο Δημοτικό σχολείο Βύρωνα. Απογράφεται μόνο το 1928.
Κολοκυνθού: Αθήνα. Στη δυτική πλευρά της Αθήνας ,κοντά στον Κολωνό και την Ακαδημία Πλάτωνος, στα σύνορα με Περιστέρι και Αιγάλεω. Ως τα μεταπολεμικά χρόνια ξεχωριστός οικισμός, έκτοτε συνοικία της Αθήνας.
Κομνηνά: Οριοθετείται μεταξύ των λεωφόρων Βουλιαγμένης και Αλίμου. Περιλαμβάνει τη ΒΑ πλευρά του αεροδρομίου του Ελληνικού για την κατασκευή του οποίου απαλλοτριώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των Κομνηνών( 1951).
Κοντοχώρι: Θήρα. Στη βόρεια πλευρά της πρωτεύουσας του νησιού, στη διαδρομή προς την Οία. Προπολεμικά, απογράφονταν ξεχωριστά.
Κοπανάς: Αθήνα. Προσφυγικός οικισμός που αποτελεί τμήμα του Βύρωνα, στη βόρεια πλευρά του. Απογράφεται μόνο το 1928.
Κορακιάνα: Κέρκυρα. Χωριό στο βόρειο τμήμα του νησιού που απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα συνίσταται από διαφορετικά χωριά: Άνω και Κάτω Κορακιάνα.
Κορδελιό: Αθήνα. Προσφυγικός οικισμός που εκτεινόταν απ’ το Άλσος της Αγίας Τριάδας ως το Άλσος Καισαριανής. Απογράφεται μόνο το 1928 και σήμερα ανήκει στο Βύρωνα.
Κουμ Καπή: Χανιά. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά των Χανίων, σε παραθαλάσσια περιοχή που εκτείνεται ως τη Χαλέπα. Απογράφεται χωριστά μόνο το 1900.
Κουντουριώτη: Θεσσαλονίκη. Προσφυγικός οικισμός , στην ανατολική πλευρά της Νεάπολης. Απογράφεται μόνο το 1928.
Κουρή: Θεσσαλονίκη. Προσφυγικός παραλιακός οικισμός δυτικά της Αρετσούς, με επίκεντρο τον ναό των Ταξιαρχών. Απογράφεται χωριστά το 1928. Αργότερα ενσωματώθηκε στο Ρύσιο με το οποίο θα συνενωθούν και άλλοι γειτονικοί οικισμοί για να συγκροτήσουν την Καλαμαριά.
Κρασοχώρι: Σέρρες. Στα χρόνια της ακμής του ονομαζόταν Λέχοβο. Ανατολικά του Άγκιστρου, σε απόσταση μικρότερη των 10 χλμ. στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Μεταπολεμικά εγκαταλείφθηκε.
Κτιστά: Αθήνα. Προσφυγική περιοχή που βρισκόταν κάτω απ’ τη σημερινή Β. Αλεξάνδρου. Ονομάσθηκε έτσι απ’ τις πρώτες λιθόκτιστες προσφυγικές κατοικίες που αργότερα με άλλους γειτονικούς οικισμούς συγκρότησαν το Περιστέρι. Αρκετές από εκείνες τις κατοικίες διασώζονται ως τις μέρες μας.
Λαμπέτι: Ηλεία. Άλλοτε χωριό, συνοικία σήμερα του Πύργο, που ως και το 1951 αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό και μετά ενσωματώθηκε στην πρωτεύουσα της Ηλείας. Βρίσκεται ανατολικά απ’ την επαρχιακή οδό Πατρών-Πύργου.
Λειβάδια: Χίος. Συνοικία σήμερα της πόλης, δυτικά του λιμανιού. Ως τα χρόνια του μεσοπολέμου αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό.
Λεχώνια: Μαγνησία. Με τη δημιουργία του αρχικού πυρήνα των Λεχωνίων ως τις αρχές του 20ου αιώνα αναφέρεται με αυτή την ονομασία. Αργότερα διαχωρίζεται στα Άνω και τα Κάτω Λεχώνια, οι οποίοι αποτελούν ξεχωριστούς οικισμούς.
Λιμήν Θεσσαλονίκης: Όπως και σε άλλες παραθαλάσσιες πόλεις που είχαν λιμάνια, στις απογραφές που διενεργούνταν ως το 1920, καταγράφονταν ξεχωριστά ο πληθυσμός των λιμένων και συγκεκριμένα οι ταξιδιώτες , οι ναυτικοί και όσοι παρευρίσκονταν κατά την ημέρα της απογραφής στο λιμάνι ή αναχωρούσαν απ’ αυτό.
Λιμήν Πειραιώς: Ισχύει ό ,τι αναφέρθηκε και με την προηγούμενη καταγραφή.
Διευκρινίζουμε, πως είναι διαφορετική η περίπτωση με τους οικισμούς που υπάρχουν και στις μέρες μας και έχουν το πρόθεμα Λιμήν πριν απ’ το συνοδευτικό τοπωνύμιο.
Λιπάσματα: Πειραιάς. Πήρε την ονομασία απ’ το εργοστάσιο λιπασμάτων που βρισκόταν εκεί. Περιοχή της Δραπετσώνας σήμερα, βρίσκεται νότια του αρχικού πυρήνα του προαστίου και των αρχαίων τειχών του Πειραιά (Ηετιώνια πύλη και ακτή). Απογράφεται μόνο το 1928.
Μανιάτικα: Πειραιάς. Περιοχή του Πειραιά σήμερα που γειτνιάζει με τη Νίκαια, την Παλαιά Κοκκινιά και τα Ταμπούρια. Σήμερα είναι γνωστή και ως Αγία Σοφία. Απογράφεται μόνο το 1928.
Μαντούκι: Στη ΒΔ πλευρά της πόλης, εκεί όπου είναι το νέο λιμάνι, έχοντας ενσωματωθεί στην πόλη απ’ τα μεταπολεμικά χρόνια.
Μαυροβούνιον: Λακωνία. Παραθαλάσσιο θέρετρο νότια του Γυθείου απ’ το οποίο απέχει 2 χλμ. που ως και την απογραφή του 1961 απογράφονταν χωριστά.
Μεσαίον Καρλοβάσιον: Σάμος. Πολύ κοντά στο Νέο Καρλόβασι προς το εσωτερικό του. Απ’ το 1961 αποτελεί συνοικία του Νέου Καρλοβασίου.
Μετόχια Νεαπόλεως: Λασίθι. Αποτελούνταν από κατοικίες κτηνοτρόφων του οροπεδίου του Λασιθίου γύρω απ’ τη Νεάπολη. Καταγράφεται ως οικισμός μόνο στην ειδική απογραφή του 1900, πριν την ενσωμάτωση της Μεγαλονήσου στην Ελλάδα.
Μετόχι Ατσαλένιου: Ηράκλειο. Προσφυγικός οικισμός στη νότια πλευρά της πόλης του Ηρακλείου. Η περιοχή σήμερα αποτελεί τμήμα του Ηρακλείου και ονομάζεται Νέες Κλαζομενές λόγω της εγκατάστασης Βουρλιωτών προσφύγων και τα Βουρλά ήταν κοντά στις αρχαίες Κλαζομενές. Απογράφεται μόνο το 1928.
Μυκονιάτικα: Aθήνα. Βρίσκεται στην αριστερή πλευρά των Αγίων Αναργύρων όπως ανεβαίνουμε από Αθήνα. Απογράφεται μόνο το 1928.
Ναύσταθμος: Σαλαμίνα. Σήμερα αποτελεί τη στρατιωτική βάση του Ναυστάθμου. Ως και την απογραφή του 1961 εμφανίζεται ως ξεχωριστός οικισμός.
Νέα Αλάτσατα: Αθήνα. Στη δυτική πλευρά του Βύρωνα. Είναι ένας απ’ τους προσφυγικούς οικισμούς που συγκρότησαν το Βύρωνα και για τον οποίο γνωρίζουμε το ακριβές στίγμα του.
Νέα Αμισός: Δράμα. Νότια της πόλης της Δράμας στη διαδρομή προς την Πρώτη Σερρών. Στις μέρες μας αποτελεί συνοικισμό της Δράμας με τα όρια να είναι ευδιάκριτα.
Νέα Άμπλιανη: Φθιώτιδα. Στη νοτιοανατολική πλευρά της Λαμίας, συνοικία της πόλης απ’ το 1971.
Νέα Βρύουλα: Aθήνα. Προσφυγικός οικισμός στη δυτική πλευρά του Βύρωνα, γύρω απ’ την πλατεία Σμύρνης. Απογράφεται μόνο το 1928.
Νέα Ελβετία: Αθήνα. Άλλη μία προσφυγική γειτονιά του Βύρωνα, η πιο πολυάνθρωπη μετά τον αρχικό οικισμό του Βύρωνα που αργότερα με τις γειτονικές περιοχές συγκρότησαν τον σημερινό Βύρωνα. Περιελάμβανε την περιοχή που εκτείνεται απ’ το Παγκράτι ως το σημερινό κέντρο του Βύρωνα. Απογράφεται το 1928.
Νέα Καλλίπολις: Πειραιάς. Προσφυγικός που βρέχεται απ’ τις ακτές της Πειραϊκής και περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της ομώνυμης χερσονήσου. Απογράφεται το 1928.
Νέα Καμίνια: Πειραιάς. Εκτείνεται μεταξύ της οδού Πειραιώς, της Παλαιάς Κοκκινιάς στα βόρεια και του Νέου Φαλήρου. Συνοικία του Πειραιά που εμφανίζει συνεχή κατοίκηση απ’ τα αρχαία χρόνια, καταγράφεται ως ξεχωριστός οικισμός μόνο το 1928 όταν εγκαταστάθηκαν εκεί πρόσφυγες.
Νέα Μαγνησία: Φθιώτιδα. Ανατολικά της Λαμίας, στον οδικό άξονα που οδηγεί στη Στυλίδα. Ως το 1961 απογράφονταν ξεχωριστά ενώ σήμερα είναι συνοικία της Λαμίας.
Νεάπολης: Αττική. Αποτελεί τη νότια πλευρά του Λαυρίου, δυτικά της λεωφόρου Σουνίου. Εμφανίζεται ως ξεχωριστός οικισμός το 1889.(Η γραφή είναι αυτή που αναφέρεται).
Νέα Φιλιππούπολις: Λάρισα. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά της Λάρισας, διασχίζεται απ’ την οδό Ιωαννίνων και οριοθετείται μεταξύ της κοίτης του Πηνειού στη βόρεια πλευρά της και του οδικού άξονα Λάρισας-Τρικάλων. Ως το 1961 απογράφονταν χωριστά.
Νέα Φορτέτσα: Ηράκλειο. Στη νότια πλευρά του Ηρακλείου με ευδιάκριτα όρια, δίπλα στην Κνωσό.
Νέο Κορδελιό: Βύρωνας. Προσφυγικός οικισμός του Βύρωνα που απογράφεται μόνο το 1928. Αν και το Νέο Κορδελιό αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα όπως και οι υπόλοιποι ως το 1940, δεν κατέστη δυνατή η ταύτισή του με κάποια περιοχή του Βύρωνα. Υποθετικά, έχοντας υπόψη το στίγμα των υπόλοιπων περιοχών, θα μπορούσαμε να το τοποθετήσουμε ανατολικά του Κορδελιού, προς το στάδιο του Βύρωνα.
Νέο Φάληρο: Η γνωστή συνοικία του Πειραιά, στην ανατολική πλευρά του που ενσωματώθηκε σ’ αυτόν το 1971.
Ξηρόκαμπος: Σύρος. Στη διαδρομή απ΄ την Ερμούπολη προς την Άνω Σύρο. Σήμερα είναι συνοικία της Ερμούπολης.
Παγκράτι: Αθήνα. Η γνωστή συνοικία της Αθήνας, απ’ τις πολυπληθέστερες της πρωτεύουσας. Βρίσκεται στην ανατολική της πλευρά, νότια της λεωφόρου Βασιλέως Κωνσταντίνου και δυτικά του Βύρωνα. Το 1928 απογράφεται ξεχωριστά.
Παγκράτι: Φθιώτιδα. Πολύ κοντά στο κέντρο της Λαμίας, βρίσκεται δυτικά του σιδηροδρομικού σταθμού , στη διαδρομή προς το Καρπενήσι.
Παλαιά Κοκκινιά: Πειραιάς. Έχει τη Νίκαια στα βόρειά της ( άλλοτε Κοκκινιά) και τον Άγιο Ιωάννη Ρέντη στα ανατολικά. Συνοικία του Πειραιά σήμερα, παλιότερα απογράφονταν ξεχωριστά.
Παλαιόν Περιστέριον: Αθήνα. Ο αρχικός πυρήνας του Περιστερίου που υπήρχε πριν απ’ την έλευση των προσφύγων. Η θέση του ήταν στην περιοχή του ναού της αγίας Τριάδας. Ο προσδιορισμός προστέθηκε μετά τη δημιουργία του προσφυγικού οικισμού με τη συνένωση κι άλλων περιοχών.
Παλαιόν Χωρίον: Κέρκυρα. Στη ΒΔ πλευρά της Κέρκυρας, πολύ κοντά στην κορυφή του Παντοκράτορα. Το όνομα του χωριού στα χρόνια της ακμής του ως την περίοδο του μεσοπολέμου ήταν Σινιές. Σήμερα είναι ακατοίκητο και η πιο εύκολη πρόσβαση είναι απ’ το Νησάκι απ’ το οποίο απέχει 8 χλμ.
Παλούκια: Σαλαμίνα. Το επίνειο της Σαλαμίνας με το οποίο γίνεται και η συγκοινωνία με το Πέραμα.
Παράγκες: Αθήνα. Περιοχή που περιλαμβάνει το βόρειο τμήμα του Μοσχάτου, πάνω απ’ τις σιδηροδρομικές γραμμές και εκατέρωθεν της οδού Πειραιώς. Οριοθετούμενη απ’ τις οδούς Ύδρας, ,των βορείων ορίων του σημερινού Μοσχάτου και της σιδηροδρομικής γραμμής.
Παραλία Ασπροπύργου: Δυτική Αττική. Η παραλιακή ζώνη του Ασπροπύργου που ως και το 1961 αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό, ενσωματωμένη σήμερα στον Ασπρόπυργο.
Παραλία Κυπαρισσίας: Μεσσηνία. Η παραλιακή περιοχή της Κυπαρισσίας που αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό ενώ σήμερα προς τα εδώ έχει μετατοπισθεί το κέντρο της κωμόπολης.
Πατήσια: Αθήνα. Η γνωστή συνοικία της πρωτεύουσας που αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό. Οριοθετείται μεταξύ της Φωκίωνος Νέγρη και λεωφόρου Ιωνίας.
Περιβόλια: Πειραιάς. Περιοχή στη βόρεια πλευρά του Πειραιά που εκτεινόταν ως την περιοχή του Ρέντη. Απογράφεται μόνο το 1896.
Περισσός: Αθήνα. Προσφυγικός οικισμός που τώρα καταλαμβάνει το δυτικό τμήμα της Νέας Ιωνίας.
Περίστασις: Ανατολική Θράκη. Παράλια πόλη της Προποντίδας, στο μέσον περίπου της διαδρομής Καλλίπολης-Ραιδεστού, λίγο πριν την Ηρακλείτσα. Σήμερα ονομάζεται Σάρκιοϊ ( Sarkoy).
Περίχωρα Μυκόνου: Τα χωριά του νησιού που στην απογραφή του 1907 εξαιρουμένων της πρωτεύουσας (Μύκονος) και της Άνω Μεράς αποτέλεσαν ενιαίο ξεχωριστόν οικισμό.
Πέτρα: Ανατολική Θράκη. ΒΔ των Σαράντα Εκκλησιών, νότια της Σκοπέλου. Σήμερα ονομάζεται Κάγιαλι (Kayali).
Πετράλωνα: Αθήνα. Η συνοικία της Αθήνας ΝΔ του Θησείου ανατολικά της Πειραιώς και βόρεια της Χαμοστέρνας. Απογράφεται ξεχωριστά μόνο το 1928.
Πετρομαγούλα: Βοιωτία. Καταλαμβάνει το σημερινό κέντρο του Ορχομενού. Το 1961 μαζί με τον όμορο οικισμό της Σκριπούς συγκρότησαν την πόλη του Ορχομενού.
Πινακάς: Ανατολική Θράκη. Στην περιοχή της Βιζύης των Σαράντα Εκκλησιών στη διαδρομή προς το λιμάνι της Μήδειας του Ευξείνου Πόντου. Σήμερα ονομάζεται Kucukyayla.
Πολύγωνο: Αθήνα. Προσφυγική συνοικία της Αθήνας βόρεια του Πεδίου του Άρεως, χτισμένη στις απολήξεις των Τουρκοβουνίων. Το 1928 απογράφηκε ως ξεχωριστός οικισμός.
Πολυκάρπη: Χωριό της ανατολικής Θράκης, στην περιοχή των Σαράντα Εκκλησιών. Σήμερα ονομάζεται Γενιτζέ.
Ποντιάς: Καβάλα. Προσφυγικός οικισμός στη βόρεια πλευρά της Χρυσούπολης στην οποία ενσωματώθηκε το 1961.
Προάστιον: Αχαϊα. Στη βόρεια είσοδο της Πάτρας, δίπλα στο Ρίο. Η παλαιότερη ονομασία ήταν Μποζαϊτικα ευρύτατα γνωστή ως τις μέρες μας. Ως τα μεταπολεμικά χρόνια αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό.
Πρόνοια: Αργολίδα. Καταλαμβάνει τις βορειοανατολικές πλαγιές του λόφου του Παλαμηδίου, συνοικία σήμερα του Ναυπλίου. Αποτέλεσε τον πρώτο οργανωμένο οικισμό της Ελλάδας Εδώ εγκαταστάθηκαν και οι Βαυαροί αξιωματικοί ακόλουθοι του βασιλιά Όθωνα.
Πυρί: Βοιωτία. Μια απ’ τις κεντρικές περιοχές σήμερα της Θήβας βρίσκεται πίσω απ’ το λόφο του Αμφείου, εκεί που είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Ο κεντρικός του δρόμος αποτελεί την έξοδο προς τη Λιβαδειά.
Πυριτιδαποθήκη: Πειραιάς. Προσφυγικός οικισμός που πήρε την ονομασία του απ΄ την ομώνυμη στρατιωτική εγκατάσταση που βρισκόταν επί της Αναπαύσεως δίπλα το Κοιμητήριο. Εκεί, ανατολικά του ναού της Ανάληψης υπήρχαν τα προσφυγικά παραπήγματα, ενώ προς τα δυτικά ήταν εγκαταστημένος ο προσφυγικός οικισμός της Ανάληψης. Απογράφεται ξεχωριστά μόνο το 1928 και ενσωματώθηκε αρχικά στον Πειραιά και αργότερα στη Δραπετσώνα.
Ριζόπολις: Αθήνα. Η βορειότερη συνοικία της Αθήνας ,γνωστή ως Ριζούπολη. Βρίσκεται ανάμεσα στα Πατήσια, τον Περισσό και τη Νέα Ιωνία. Απογράφεται ξεχωριστά μόνο το 1928.
Ρύσιον: Θεσσαλονίκη. Προσφυγικός οικισμός στα παράλια της Καλαμαριάς η σημερινή Αρετσού. Γειτονική της συνοικία η Νέα Κρήνη.
Σαράντα Εκκλησίαι: Θεσσαλονίκη. Προσφυγικός οικισμός βόρεια της Αγίου Δημητρίου, προς το δάσος του Σέιχ Σου. Σήμερα είναι συνοικία της Θεσσαλονίκης. Απογράφεται ξεχωριστά μόνο το 1940.
Σαφράμπολις: Αθήνα. Προσφυγική περιοχή της Νέας Ιωνίας οριοθετούμενη μεταξύ του αρχικού πυρήνα της Νέας Ιωνίας στα βόρεια και του Περισσού στα νότια.Απογράφεται το 1928.
Σέδες: Θεσσαλονίκη. Η ονομασία της αρχικής ονομασίας της Θέρμης. Εδώ, καταγράφεται ο πληθυσμός του ομώνυμου στρατιωτικού αεροδρομίου που στις απογραφές του 1961 και 1971.
Σεπόλια: Αθήνα. Συνοικία σήμερα της Αθήνας ΒΔ του κέντρου της πρωτεύουσας. Διασχίζεται απ’ την οδό Λιοσίων και γειτνιάζει με τα Πατήσια και τον Κολωνό.
Σκριπού: Βοιωτία. Το χωριό που μαζί με την Πετρομαγούλα το 1961 αποτέλεσαν τον σημερινό Ορχομενό. Η τοποθεσία της είναι κοντά στο λόφο του κάστρου.
Συνοικισμός Ποντίων: Αθήνα. Περιοχή του Περιστερίου όπου εγκαταστάθηκαν Πρόσφυγες ποντιακής καταγωγής. Οι παράγκες καταλάμβαναν έκταση ανατολικά της σημερινής λεωφόρου Θηβών, δυτικά της λεωφόρου Παναγή Τσαλδάρη, νότια της Δ. Γούναρη. Το 1934 ενσωματώθηκε με τις άλλες προσφυγικές γειτονιές στο Περιστέρι.
Συνοικισμός Προσφυγικός: Δυτική Αττική. Η περιοχή της Ελευσίνας, βόρεια της σιδηροδρομικής γραμμής που εκτείνεται ως την Εθνική οδό. Σήμερα είναι ενσωματωμένη στην πόλη της Ελευσίνας.
Ταμπούρια: Πειραιάς. Παλαιά περιοχή του Πειραιά που καταλαμβάνει το ΒΑ του τμήμα, στα σύνορα προς τη Νίκαια και το ΒΑ τμήμα του Κερατσινίου. Απογράφεται μόνο το 1928 γιατί μετά μαζί με τον Άγιο Γεώργιο Κερατσινίου και την Αμφιάλη συναποτέλεσαν το Κερατσίνι.
Τζιτζιφιές: Αθήνα. Παλαιότερα ξεχωριστός οικισμός στον όρμο του Φαλήρου στην περιοχή μεταξύ του Παλαιού Φαλήρου και Μοσχάτου, συνοικία σήμερα της Καλλιθέας.
Τούμπα: Θεσσαλονίκη.Πολυάνθρωπη προσφυγική περιοχή στον οικιστικό ιστό τηςΘεσσαλονίκης όπου βρίσκεται και το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Απογράφεται ξεχωριστά μόνο στην απογραφή του 1940.
Φαραί: Μεσσηνία. Στη δυτική πλευρά της Καλαμάτας. Πριν συνενωθεί με την πόλη και αποτελέσει έκτοτε συνοικία της αποτελούσε ξεχωριστό χωριό και ονομαζόταν Γιανιτσάνικα.
Φλαμούρι: Θεσσαλονίκη. Εγκαταλειμμένος σήμερα οικισμός στο όρος Βερτίσκο και η περιοχή του αποτελεί το Δημόσιο δάσος Φλαμουρίου. Ο πιο κοντινός οικισμός, εγκαταλειμμένος κι αυτός αλλά ευκολότερα προσβάσιμος, είναι το χωριό Νέα Σεβάστεια , 6 χλμ. νοτιότερα.
Χαλέπα: Χανιά. Στη ΒΑ πλευρά της πόλης των Χανίων. Απογράφεται ξεχωριστά μόνο το 1900 που μάλιστα αποτελούσε την έδρα του γενικού διοικητή της Κρήτης, στο διάστημα που το νησί είχε αυτονομία και βρισκόταν υπό την επικυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Απογράφεται ξεχωριστά μόνο στην ειδική απογραφή του 1900. Στις απογραφές που η Κρήτη ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος αποτελεί τμήμα (συνοικία) της πόλης οπότε ο πληθυσμός της συνυπολογίζεται με αυτόν των Χανίων.
Χαρμάνκιοϊ: Θεσσαλονίκη. Αποτελούσε χωριό και τοποθετείται στην περιοχή του σημερινού Ευόσμου με επίκεντρο το ναό του Αγίου Αθανασίου. Μαζί με το Νέο Κουκλουτζά αποτέλεσε έναν απ’ τους οικισμούς που συγκρότησαν το σημερινό Εύοσμον, γνωστό ως Εύοσμος. Με τη έλευση των προσφύγων της μικρασιατικής καταστροφής αποκαλούνταν Παλαιό Χαρμάνκιοϊ για να διακρίνεται απ’ το γειτονικό Νέο ή Κάτω Χαρμάνκιοϊ που αργότερα μετονομάσθηκε σε Ελευθέριο.
Χρυσαλλίς: Αθήνα. Προσφυγικός οικισμός που με τους όμορους προσφυγικούς συνοικισμούς συγκρότησαν το Περιστέρι. Οριοθετείται μεταξύ των οδών Παναγή Τσαλδάρη, Ρούσβελτ, Β. Αλεξάνδρου.
Χρυσοπηγή: Ηράκλειο. Στην ανατολική πλευρά της πόλης, έξω από το τείχος. Δημιουργήθηκε ως τόπος εγκατάστασης λεπρών με την ονομασία Μεσκινιά. Ανατολικά της λεωφόρου Εθνικής Αντίστασης, σήμερα αποτελεί κεντρική περιοχή της πόλης.
Χωριό: Κάλυμνος. Στη βόρεια πλευρά της πόλης που ως την απογραφή του 2011 αποτελούσε ξεχωριστό οικισμό.